.

‘Wees gewoon een man!’ De laatste tijd hoorde ik meerdere mannen vertellen dat ze bovenstaande opmerking naar hun hoofd kregen. Dingen als: ‘Wees een man en zeg gewoon wat je vindt!’ Of: ‘Wees een man en gooi die angsten overboord!’

Op z’n zachtst gezegd niet helpend, die uitspraken. Of je nu een man of een vrouw bent, soms moet je langer nadenken over zaken en dan helpt het niet om onder druk gezet te worden. En soms kun je je emoties niet zomaar overboord gooien, omdat je eerst iets anders nodig hebt. Dat heeft niets te maken met je geslacht, maar met je manier van communiceren. Dat bepaalt namelijk je behoefte aan bijvoorbeeld ruimte om na te denken of het uiten van emoties.

Het zal vast een combinatie zijn van cultuur en opvoeding, die druk op mannen (en vrouwen) om zich op een bepaalde manier te gedragen. Het klopt in ieder geval niet en ik zie dat mannen daar echt last van hebben. Het duurt dan even voordat ze dat durven delen, want is het dan wel ‘mannelijk’ om hier last van te hebben? Toch komen ze met dit soort verhalen naar ons toe, in de pauze of als we met z’n tweeën staan te praten na een teamtraining.

Waarom ze het dan wel durven delen met ons? Ik hoop dat het komt door de veilige sfeer die we neerzetten bij onze trainingen. Wat ook helpt, is inzicht dat de deelnemers krijgen in hun manier van communiceren. Bij al onze training en coaching maken we gebruik van de Life Languages, een communicatietool die inzicht geeft in de ‘talen’ die je spreekt in de interactie met andere mensen. Er zijn zeven talen, die we allemaal spreken, alleen verschillen we in de volgorde en intensiteit waarmee we die talen spreken. Hoe dat eruit ziet in de voorbeelden van bovenstaand?

Bij het eerste voorbeeld ging het om een man met de taal van Contemplator, een diepe denktaal. Deze heeft de behoefte om eerst goed na te denken over zaken, een thema van alle kanten te bekijken om vervolgens met een goed gefundeerde mening te komen. Niks ‘gewoon zeggen wat je vindt’ voor deze man, maar de tijd nemen om z’n mening te vormen. Voor hem was het heel verhelderend om hierin door ons bevestigd te worden. Het inzicht in zijn taal sterkte hem erin dat hij ruimte mag nemen voor wat hij nodig heeft, niet alleen als man maar gewoon als mens. Inmiddels laat hij zich niet meer onder druk zetten en zegt hij dat hij er eerst over wil nadenken als bijvoorbeeld zijn mening gevraagd wordt over iets belangrijks.

Bij het tweede voorbeeld ging het om een man met de taal van de Responder, een intense voeltaal. Deze taal heeft het nodig om gehoord, gezien en begrepen te worden op gevoelsniveau. Het helpt hem niet om over gevoelens heen te stappen of ze overboord te gooien, ook al zou dat ‘mannelijker’ zijn. Over de gevoelens praten en erkenning krijgen is voor hem de manier om met dingen om te gaan. Voor hem was dit een eyeopener en een motivatie om meer voor z’n gevoelens te gaan staan, ook al zou de hele wereld het niet ‘mannelijk’ vinden om emotioneel te zijn. Inmiddels voelt hij gewoon wat hij voelt en heeft door zijn openheid ontdekt dat hij gelukkig niet de enige gevoelige man ter wereld is.

Zo zie je maar dat communiceren niet zoveel met je geslacht te maken heeft, maar met de talen die je spreekt. Ik zou zeggen: wees gewoon jezelf, weet wat je nodig hebt en leef ernaar. Dat is veel makkelijker dan je conformeren aan een beeld dat niet bij je past.